Δὲν πρόσεξες στὸ Εὐαγγέλιο τὴν παραβολὴ τῶν δέκα παρθένων; Ἐκεῖνες ποὺ ἀσκοῦσαν τὴν παρθενία ἀλλὰ δὲν εἶχαν ἐλεημοσύνη, ἔμεναν ἔξω ἀπὸ τὴ γιορτὴ τοῦ γάμου.
«Ἔλα, ὢ ἀδελφὲ Κυριακέ, νὰ μαλακώσω τὴν πληγὴ τῆς δικῆς σου λύπης καὶ νὰ διασκεδάσω τοῦ λογισμοῦ σου τὸ σύννεφο. Τί πράγμα εἶναι, ποὺ σὲ κάνει, ἀδελφέ, νὰ λυπᾶσαι καὶ νὰ ἀγωνιᾶς;
Εἶναι καλό νά ζητᾶς καί νά ἔχεις τήν προσευχή τῶν ἁγίων, ἀλλά ὅταν κι ἐσύ κάνεις κάτι γιά τήν κατάσταση πού βρίσκεσαι. Βέβαια θά πεῖς, τότε τί μοῦ χρειάζεται ἡ προσευχή τῶν ἄλλων;
Δὲν φορεῖ μόνο σάρκα ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός, ἀλλὰ καὶ περιτέμνεται σύμφωνα μὲ τὸν Μωσαϊκὸ νόμο, γιὰ νὰ μὴν ἔχη πρόφασι ἡ ἀπιστία τῶν Ἰουδαίων. Γιατί ἔρχεται πρὸς τὸν νόμο γιὰ χάρι τοῦ ἴδιου του νόμου, γιὰ νὰ ἐλευθερώση τοὺς μαθητὲς τοῦ μέσω τῆς πίστεως ποὺ βασιζόταν στὸν νόμο. Καὶ παίρνει σάρκα καὶ περιτέμνεται κι αὐτὸς μαζὶ μὲ τοὺς Ἰουδαίους.
Ὅσοι ἐπιθυμοῦν τὰ καλά, δὲ διαφέρουν ἀπὸ τοὺς διψασμένους, ἀγαπητοί. Ὅσο δε βρίσκουν αὐτὸ ποὺ ζητοῦνε, τόσο ἀνάβει ἡ δίψα τους γιὰ ὅ,τι ποθοῦν. Καὶ τὴ νύχτα ὀνειρεύονται σὰ διψασμένοι τὶς πηγὲς τῶν πόθων τους. Κι ὅταν ξημερώση πηγαίνοντας ἀπὸ τόπο σὲ τόπο, μὲ ἀεικίνητα μάτια βλέποντας γύρω, ἀναζητοῦν αὐτὰ ποὺ ποθεῖ ἡ καρδιά τους.
Τὸ ὅτι δηλαδὴ ἡ σημερινὴ ἑορτὴ ὀνομάζεται Ἐπιφάνεια, εἶναι γνωστὸ σ’ ὅλους. Ποιὰ ὅμως παρουσία εἶναι αὐτὴ καὶ ποιὰ ἀπὸ τὰ δύο συμβαίνει, εἶναι μία αὐτὴ ἢ δύο; Αὐτὸ δὲν τὸ γνωρίζουν, πράγμα ποὺ ἀποτελεῖ τὴν πιὸ χειρότερη ντροπὴ καὶ εἶναι ἄξιο γιὰ πολλὰ γέλια, διότι, ἐνῶ κάθε χρόνο ἑορτάζουν τὴν ἑορτὴ αὐτή, ὅμως ἀγνοοῦν τὴν ὑπόθεσή της.